لاله صبوری در پاسخ به این سؤال که دلیل ایفای نقش‌های طنز  توسط شما چیست، گفت: بازی در ژانر طنز هم به پیشنهادها و هم به شخصیت خود من برمی‌گردد، آدم شلوغ و پرجنب‌وجوشی هستم و نقش‌هایی که به من پیشنهاد شده نقش‌های پرانرژی و شلوغ و فضول بوده تا نقش‌های درام.

بازیگر سریال «بزرگ‌مرد کوچک» که از شبکه  آی‌فیلم پخش می‌شود، گفت: شما باید سابقه‌ای داشته باشید که به نقطه عطف برسید. در مورد من نقطه صفر برایم نقطه عطف بوده. من از بالای بالا شروع کردم. در عرض دو یا سه روز در یک بازه زمانی در سال ۷۷  تبدیل به معروف‌ترین بازیگر زنی شدم که در تلویزیون بازی می‌کرد. بعد از آن هم شاید نقش‌های درخشانی بوده ولی اتفاق اصلی برای من همان اتفاق اول بود.

وی با بیان اینکه امروزه بسیاری از بازیگرهای ما در تمام افتتاحیه‌ها و مجالسی که برگزار می‌شود حاضر هستند و در خیلی از سریال‌ها هم حضور دارند، گفت: من این مسئله را رد نمی‌کنم؛ ولی به نظرم حضور به این شکل مانند این است که هر شب جایی برای شام دعوت باشی. یک بار ممکن است که خوب پذیرایی شوی و اگر هر شب به آن میهمانی بروی نادیده گرفته می‌شوی و به درستی تحویل گرفته نمی‌شوی و تبدیل به شخص دم دستی می‌شوی. من سختی‌های اینگونه زندگی نکردن را کشیده‌ام اما سعی کردم خیلی خودم را خرج نکنم.

صبوری درباره تأثیر حاشیه‌ها بر بازیگری گفت: با احتساب سه سالی که در تئاتر تحصیل کردم، ۲۳ سال است که در این حرفه حضور دارم، ولی هیچ صدایی، هیچ حرفی، هیچ حاشیه‌ای نداشتم. تا زمانی که راجع به یک مشکلی یک گفت‌وگوی معمولی کردم یا زمانی که در یک مصاحبه تلویزیونی روی آنتن به‌شوخی در جواب مجری چیزی را عنوان کردم. این قبیل مسائل باعث می‌شود که یک‌دفعه بالا بیایی. شرایط جدید بازیگری حاشیه می‌طلبد البته نه زیاد و غیرواقعی.

 بازیگر سریال «بزرگ‌مرد کوچک» درباره همکاری‌اش با زنده‌یاد مسعود رسام گفت: هروقت صحبت از سریال «بزرگ‌مرد کوچک» می‌شود عمیقاً متأثر می‌شوم. من سر آن کار خیلی چیزها از آقای رسام یاد گرفتم. تجربه خوشایندی بود. آقای رسام بسیار مرد حرفه‌ای و صبور و ساکتی بود. ترکیب من و رامبد جوان به‌عنوان دو بازیگر شلوغ و پرجنب‌وجوش در آن کار تجربه جالبی بود.

وی با اشاره به اینکه بزرگ‌ترین دغدغه اجتماعی امروزه فضای مجازی است، تصریح کرد: من دو فرزند بزرگ دارم و فرزند سومم یازده سال دارد. بسیار نگران استفاده او از فضای مجازی هستم. یک راه وجود دارد که به او بگویم نباید به سراغ گوشی و فضای مجازی برود اما وقتی در جامعه وجود دارد و دوستان او صفحات شخصی در این فضا دارند آیا من به عنوان مادر می‌توانم او را از داشتن فضای مشابه منع کنم؟ بهتر است که با نظارت خود من یک صفحه شخصی داشته باشد. دغدغه و گرفتاری بچه‌های این دوره به دلیل نبود آموزش مناسب در مورد استفاده از فضای مجازیست. من مطلبی را در مورد مشکلی که چندی پیش برای دختر سیرجانی در فضای مجازی به‌وجود آمد نوشتم. در این مطلب نوشتم که پدرها ومادرهای کسانی که این مشکلات برای آنها به‌وجود آمده، مقصر هستند.

صبوری با بیان اینکه اصلا در سینما کار نکرده است، درباره کم‌کار بودنش در تلویزیون گفت: در حال حاضر من این عقیده را ندارم که کسی مانع فعالیت من می‌شود. اگر کم کار باشم هم اعتراض نمی‌کنم و نمی‌گویم که به من بی‌احترامی شده و...  مگر آن زمانی که من پرکارترین بازیگر تلویزیون بودم کسی اعتراضی کرد که حالا من به کم کاری اعتراض کنم؟ در سینما هم چون می‌خواستم در نقش اول بازی کنم، همه کارهایی را که پیشنهاد می‌شد، رد کردم.

وی که دو سال ونیم کارگردان و نویسنده برنامه کودک پنگول در شبکه پنج بوده است، ابراز کرد: اصولاً چراغ‌خاموش کار می‌کنم. دو مستند مفصل هم ساخته‌ام. اولویت من همیشه کار خوب است. در یک پروژه حرفه‌ای با آدم‌های حرفه ‌ای، حاضرم در هر زمینه‌ای که تخصص دارم، همکاری کنم. ولی در پروژه‌ای که حرفه‌ای نیست، که امروزه اکثر کارها این‌طور است، به هیچ عنوان حاضر نیستم کار کنم.

این بازیگر تلویزیون در پاسخ به این سؤال  که دوست دارید در چه نقشی بازی کنید که تا حالا تجربه‌اش نکرده‌اید، گفت: وقتی فیلم‌ها را نگاه می‌کنم با اطلاعاتی که کسب کردم سعی می‌کنم ریزبین‌تر وموشکافانه‌تر به جزئیات نگاه کنم. من نمی‌گویم چه نقشی می‌خواهم ولی با توجه به تجربه‌های این سالیان و از ا ین دوره به بعد، اگر نقشی ایفا کنم حتماً و قطعاً بهتر و متفاوت‌تر از گذشته بازی می‌کنم. این مسئله را با اعتماد به ‌نفس می‌گویم. فرقی نمی‌کند چه نقشی باشد چون نگاه من متفاوت‌تر از گذشته شده است.

صبوری درباره تفاوت سریال‌های قدیمی با سریال‌های این دوره خاطرنشان کرد:  در گذشته همه‌چیز اصولی بود. فیلم‌نامه خوب نوشته می‌شد و کارگردان درست کار می‌کرد. من سر کارهایی این اواخر رفتم که حتی یک تمرین معمولی قبل از جلوی دوربین رفتن ندارند. کارهای الان مخاطب زیادی ندارند.

وی در پایان افزود: امیدوارم که اتفاق‌های خوبی در برنامه‌سازی بیفتد. به نظر من سریال‌های قدیمی باید خیلی خوب باشند که هنوز بیننده دارند. اصولاً نوستالژی و قدیمی‌بودن برای من ناراحت‌کننده‌ است. هر چیزی که مربوط به گذشته است، من را اذیت می‌کند و هیچ جذابیتی برای من ندارد. چون اگر خوبی در مسائل قدیمی وجود داشته باشد که مربوط به گذشته است و تمام شده و اگر چیز بدی هم باشد که یادآوری آن اذیت‌کننده‌ است. مطمئنم که این مسئله برای همه ناراحت‌کننده است. پس ببینید چقدر این سریال‌های قدیمی خوب هستند که با وجود یادآوری فضای قدیمی هنوز جذاب است!